اگر چشم، مدخل روح باشد، آنوقت می توان گفت که لب هم راهرو ذهن اسـت. ما افکار خود را با یک لبخند انتقال می دهیم، عشق را در کلمات می گنجانیم و احساس خود را با بوسه ابراز می نماییم.
در یک بوسه مطالب عمیقی وجود دارد که بیان آن ها از توان واژه ها بیرون است.

نـویسنده کتاب "عشق و رابـطه جنسی"، دکتــر جان فری مـعتقد است : بوسیدن هنر است و نشان دهنده یک نوع بیان فردی و کاملاً شخصی از عشق و محبت می باشد.

بوسه های دوران اول آشنایی ها بسیار در خاطره ها ماندگار هستند ، زیرا زوجین برای اولین بار به هم نزدیک می شوند و طبیعی است که کمی مضطرب شده و عصبی شوند.

بوسه را ، شاید بتوان تنها عمل دو جانبه و منصفانه دانست که در یک آن، کام هر دو طرف را شیرین می سازد.
زمانی که احساس می کنید تمایل دارید تا همسرتان را ببوسید این کار را انجام دهید، لازم نیست حتماً صبر کنید تا سلیقه او را بهتر بشناسید، او را ببوسید و به مرور زمان می توانید او را بهتر بشناسید.

یکی از مواردی که زیبایی بوسه را چند برابر می کند این است که در همه جا قابل درک بوده و تقریبا یک رفتار عمومی میان آدمیان می باشد بوسه در شرایط مختلف می تواند معانی متفاوتی را در بر داشته باشد، به همین دلیل برای انواع بوسه ها، نام های مختلفی انتخاب کردند. به عنوان مثال: بوسه از روی دوستی، بوسه از روی احساس عشق و محبت، بوسه بعنوان بخشی از معارفه و ... بوسه آتشین !

در هنگام بوسیدن احساس خوبی به ما دست می دهد و دانشمندان معتقدند که حس انسان به گونه ای است که در صورت تجربه یک بوسه منتظر بوسه ی بعدی خواهد بود. آدمی، زمانی که در وضعیت بوسیدن قرار می گیرد ، غدد موجود در داخل دهان و لب هایش، ماده شیمیایی را ترشح می کنند که همین ماده سبب ایجاد تمایل فرد به ادامه بوسیدن می شود. بیشترین گیرنده های حسی در ناحیه لب ها قرار دارند.

پزشکان و روانپزشکان آلمانی در پی پژوهش های گسترده خود در این باره به این نتیجه رسیده اند که افرادی که صبح قبل از ترک خانه ، همسر خود را می بوسند کمتر دچار بیماری می شوند! همچنین افرادی که پس از بوسیدن خانه را ترک می کنند، کمتر احتمال وقوع تصادف دارند ، 20 تا 30 درصد در آمد بیشتری نسبت به سایرین دارند و به طور متوسط 5 سال بیش از هم سن و سال های خود عمر می کنند.

دکتر آرتور سازبو یکی از افرادی که در این تحقیقات نقش فعالی داشته معتقد است یکی از دلایل اصلی موفقیت تعداد بسیار زیادی از افراد این است که روز خود را با یک نگرش مثبت و دلچسب شروع می کنند و چه چیز می تواند مانند یک بوسه در انسان یک نگرش مثبت ایجاد کند.

یک بوسه عاشقانه، بهترین روش برای ریلکس شدن و از بین بردن استرس محسوب می شود. زمانی که لب ها در حالت بوسیدن قرار می گیرند، تقریباً دهان حالت لبخند زدن را به خود می گیرد، و از آنجایی که احساسات و حرکات بدنی انسان با هم ارتباط نزدیکی دارند، تقریباً غیر ممکن است که یک نفر هم لبخند بزند و هم استرس داشته باشد.

در عین حال باید به این نکته هم توجه داشت که تنفس در زمان بوسیدن عمیق تر می شود ، عضلات چشم شل شده و در راحت ترین حالت خود قرار می گیرند. این امر بهترین تکنیک برای قطع ارتباط با دنیای پر هیاهوی بیرونی و ریلکس شدن است.
یک بوسه عمیق و طولانی به شدت متابولیسم بدن را افزایش می دهد و سبب می شود تا مواد قندی با سرعت بیشتری در بدن سوزانده شوند. میزان کالری مصرفی، به شدت بوسه بستگی دارد.

بوسیدن به شما کمک می کند تا قدرت ماهیچه های فک و چانه همچنان حفظ شود، به همین دلیل میزان ایجاد چین و چروک در آنها ، کاهش پیدا می کند .

در حین بوسیدن، قلب تندتر می تپد و ضربان آن افزایش پیدا می کند، در این زمان آدرنالین بیشتری آزاد شده و خون با سرعت بیشتری به تمام نقاط بدن پمپاژ می شود. می توان اظهار داشت که بوسیدن از جمله بهترین تمرین های قلبی - عروقی است.

بوسه تکلیف شما را تا حد زیادی با طرف مقابل روشن می کند. در حین بوسیدن می توانید نیازهای جنسی همسرتان را ارزیابی کنید و ببینید تمایلی به ادامه ارتباط دارد یا خیر.

یک بوسه عاشقانه می تواند حس خوبی را در شما ایجاد کند. به صورت تئوری می توان این موضوع را این چنین توضیح داد که در زمان بوسیدن، خوشحال هستید و وقتی هم که خوشحال باشید احساس خوبی نسبت به خودتان پیدا خواهید کرد و این امر سبب افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس شما می شود.

در کل، بوسیدن جا و مکان خاص و آداب ویژه ندارد، در هر نقطه از منزل، یا در اتومبیل یا در گردش ... هستید و اشتیاق به سراغ تان آمد ، می توانید همسرتان را ببوسید: بدون تکلف ، تصنع و ریا

وقتی یک نفر واقعاً شما را دوست داشته باشد، صبر و گذشت زیادی را دربرابر بی دقتی ها یا رفتارهای زشت و بی ادبانه شما نشان خواهد داد. اما نباید از این قضیه سوء استفاده کنید. اگر چنین کاری کنید، یک نشانه مسلم از این است که شما واقعاً طرف مقابلتان را دوست ندارید. زوج هایی که واقعاً همدیگر را دوست داشته باشند وقتی می فهمند که احساسات طرف مقابلشان را جریحه دار کرده اند، واقعاً ناراحت و پشیمان می شوند.

هیچوقت عشقتان را فقط محض آزمایش کردن، آزمایش نکنید. ببینید وقتی جای آن طرف باشید واقعاً چه احساسی خواهید داشت؟ آیا او به نیازهای شما توجه دارد؟ شما چه؟ به نیازهای او توجه می کنید؟ آیا هدیه دادن ها و گرفتن ها در رابطه به یک میزان است یا همه چیز یک طرفه است؟ آیا اکثر اوقات به هم نگاه می کنید، همدیگر را ناز و نوازش می کنید یا به چشمان هم خیره می شوید؟

خودتان را در کنار همسرتان در 20 سال آینده تجسم کنید. آیا آن تصویر قلبتان را مملو از ترس می کند یا از تصور آن لبخند می زنید؟
اگر همسرتان بیشتر از اینکه از شما انتقاد کند، شما را تحسین می کند مطمئناً از تجسم آن تصویر لبخند روی لبانتان می آید. هیچکس دوست ندارد با یک منتقد زندگی کند، حتی اگر روزی عاشق این فرد بوده باشید.

اگر شما از گذراندن هر لحظه از زندگیتان در کنار همسرتان لذت می برید، پس او بهترین دوست شماست. این نوع رابطه اعتماد به نفس و عزت نفس شما را بالا می برد و به شما برای رسیدن به بالاترین درجه کمال کمک می کند.
درعوض، شما هم به طرف مقابلتان کمک می کنید که به این چیزها دست پیدا کند. وقتی هر دو شما عشق واقعی را احساس کنید، دیگر می توانید هر کاری را در کنار هم انجام دهید.

تعصب داشتن نسبت به بعضی مسائل در زندگی مشترک مشکل زاست. پس گاهی اوقات ترک کردن بعضی عادتها و جایگزین کردن راهی بهتر در بهبود روابط شما کمک شایانی می کند.

1. انتظار کشیدن برای تلفن نامزدتان

چرا همیشه آقایان باید با خانمها تماس بگیرند؟ اگر برای این موضوع هدف خاصی ندارید و برای سرگرمی و شوخی منتظر تماس تلفن شوهرتان می شوید، می توانید با خواندن یک متن بامزه، سرگرم شوید.

2. دروغ گفتن درمورد مشغله های کاریتان در آخر هفته، شاید نامزدتان بخواهد آخر هفته اش را با شما سپری کند

تعطیلاتتان را از دست ندهید و از آن لذت ببرید. برای آخر هفته تان برنامه ریزی کنید.

3. تماس گرفتن بعد از سه روز

زمان تعیین کردن برای تلفن زدن به همدیگر کار بیهوده و نادرستی است. چه کسی می داند که زمان مشخص برای تماس گرفتن چه موقع است و چه کسی این زمان را تعیین می کند؟

4. غذا پختنِ صرف برای شوهرتان

پختن برای همسرتان و ظرف شستن و نظافت کردن کار خوبی است اما صراحتاً بگوییم که دائماً مشغول غذا پختن برای همسرتان کار جالبی نیست.

5. واگذار کردن پرداخت صورتحساب به شوهرتان به صورت همیشگی

گاهی اوقات، خانمها هم فرصتی برای پرداخت صورتحسابها پیدا می کنند. این موضوع کمی هم اقتصادی به نظر می رسد. پس این فرصت را از دست ندهید.

6. زمان خستگی، خود را شاد و پرانرژی نشان دادن

زمانی که استراحت کافی کرده بودید و حالتان خوب بود، زمانی است که می توانید رابطه خوبی با همسرتان برقرار کنید.

7. زمان تماشای تلویزیون را به دو زمان مختلف تقسیم کردن

خانمها نباید زمان تماشای تلویزیون از همسرشان جدا باشند و ساعت ها به تماشای تلویزیون مشغول باشند بلکه باید در کنار همسرشان تلویزیون ببینند.

8. تنها بیرون رفتن در اولین روزهای نامزدیتان

تنها بیرون رفتن کار بدی نیست اما در روزهای اول نامزدیتان بیرون رفتن با همسرتان بسیار بهتر است.

طبیعی‌ترین شکل خانواده، این است که هیچ عاملی جز مرگ نتواند پیوند زناشویی را به هم زند و میان زن و شوهر جدایی بیفکند. کوشش مصلحان جامعه – مخصوصاً پیامبران خدا – این بوده است که نظام خانواده، یک نظام مستحکم و پایدار باشد و هیچ عاملی نتواند این کانون سعادت را متلاشی گرداند.

به هر حال خانواده خوشبخت نشانه‌هایی دارد که ما در اینجا به چند نمونه آن اشاره می‌کنیم. امید است که خانواده شما نیز برخوردار از این نشانه‌ها باشد.

1- در بین اعضای خانواده جمله «به من چه یا به تو چه» رد و بدل نمی‌شود، چرا که اعضا به گفت‌وگو و مشورت منطقی اعتقاد دارند و احساس مسئولیت می‌کنند.

2- افراد به یکدیگر اعتماد دارند و از این اعتماد سوء‌استفاده نمی‌کنند و اعتماد را یکی از پایدارترین ویژگی ازدواج موفق و خانواده موفق می‌دانند.

3- تا جایی که امکان دارد با هم هستند و در مهمانی‌ها یا کارهای مربوط به خانواده تنها نمی‌روند. همدلی، همکاری، همفکری، هماهنگی را بقای خانواده خوشبخت می‌دانند.

4- با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف، با گفت‌وگو و مشورت به تفاهم می‌رسند و سعی می‌کنند اگر سوءتفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود بدون این که کسی بفهمد حل کنند.

5- به سلیقه‌ها و عقاید یکدیگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل می‌کنند.

6- نسبت به هم شرم مسموم ندارند، یعنی خواسته‌های طبیعی خودشان را بدون نگرانی یا خشونت ابراز می‌کنند.

7- به حریم یکدیگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شده خود فراتر نمی‌روند.

8- نگران سلامت روحی و جسمی یکدیگر بوده و از هم مراقبت می‌کنند. اگر چنانچه مشکلی به وجود آید، سعی وافر در حل مشکل یکدیگر دارند.

9- در بیشتر اوقات لحظات خوشی را که با یکدیگر بوده‌اند مرور می‌کنند؛ دنبال خاطرات تلخ نیستند، دوست دارند همیشه در خوشی، شادی و نشاط زندگی کنند.

10- برای فامیل‌ها و همسایه‌های خود اهمیت قائل‌اند و پذیرای فامیل یکدیگر هستند.

11- از امور مالی یکدیگر خبر دارند و چیزی را از یکدیگر پنهان نمی‌کنند. صرفه‌جویی و پس‌انداز کردن جزء برنامه‌های اقتصادی خانواده‌های خوشبخت است.

12- برای رشد یکدیگر تلاش کرده و زمینه پیشرفت خانواده را فراهم می‌کنند.

13- افراد به هم افقی نگاه می‌کنند نه عمودی. یعنی هیچ‌کس خود را برتر از دیگری و در مقام قدرت نمی‌بیند. دیکتاتوری، زور و قدرت‌طلبی حاکم نیست.

14- همه اعضا احساس برنده بودن، موفق بودن، امید داشتن می‌کنند و خودشان را در زندگی برنده می‌دانند.

15- در کنار هم احساس امنیت و آرامش می‌کنند نه ترس و اضطراب یا تنش و درگیری.

16- علاقه، عشق، محبت، صفا و یکدلی خود را هم در رفتار و هم در گفتار به یکدیگر ابراز می‌کنند.

17- از یکدیگر انتظار بی‌جا و توقع نامناسب ندارند.

18- اگر مشکلی پیش بیاید به راه حل فکر می‌کنند و به دنبال مقصر و گناهکار نمی‌گردند. دست به علت‌یابی و ریشه‌یابی آن مشکل می‌زنند و راه حل منطقی ارائه می‌دهند.

19- هر یک از طرفین، پیوسته به فکر خوشحال نمودن و راضی نگه داشتن یکدیگر هستند.

20- زن و شوهر به خاطر همدیگر زندگی می‌کنند: اول خود بعد دیگران. زندگی آنها به خاطر بچه‌ها یا ترس از طلاق و حرف مردم نیست.

21- زن و مرد می‌توانند هر روز به دنیای اختصاصی یکدیگر نزدیک‌تر شوند، کار به مسائل خصوصی و زندگی دیگران ندارند.

22- با درخواست‌های یکدیگر برخوردهای مثبت و منطقی دارند.

23- زن و مرد در کنار یکدیگر هستند نه رو در رو و رقیب یکدیگر، بلکه رفیق هم هستند و واکنش منفی از خود نشان نمی‌دهند.

زنان و مردان در رفتار تفاوت های زیادی دارند . مثلاً وقتی یك زن می خواهد سر صحبت را با همسرش باز كند از موضوعهای كاملاً متفاوتی آغاز می كند در حالی كه مردان زمانی كه صحبت می كنند می خواهند افكار و اطلاعاتی را بیان كنند . برای مردان ارتباط برقرار كردن یعنی تبادل اطلاعات ، در حالی كه برای زنان این امر به معنی سهیم شدن ، سهیم كردن و صمیمیت و لذت بردن است . هدف زنان از مكالمه این است كه احساسِ حمایت كنند و تا جایی پیش بروند كه خودشان را بفهمانند و دیگران را بفهمند . مردان به دنبال صحبت های سریع و ترجیحاً جالب و بامزه و از همه مهمتر علمی و مفید هستند . آنها به ندرت " حرف زدن برای حرف زدن " را دوست دارند در حالی كه زنان دوست دارند از احساسات و علائقشان سخن بگویند.

زنان بدانند :

كه مردان چگونه ارتباط برقرار می كنند و مخصوصاً بدانند كه آنها چگونه ارتباط كلامی ایجاد می كنند .

به مردان كمك كنند تا آنچه را كه در درونشان می گذرد ، بهتر و بیشتر با آنان در میان بگذارند . زن عادی ، در مقایسه با مرد عادی در ایجاد ارتباط كلامی استاد است ، مخصوصاً زمانی كه ابراز احساسات در میان باشد .

مردان بدانند:

به شیوه ارتباط برقرار كردن خود و همسرشان توجه كنند . آنان باید بدانند كه بین شیوه ارتباط برقرار كردن آنها و همسرشان تفاوت بسیار زیادی وجود دارد .

با این شناخت آنان می توانند از خود رفع اتهام كنند و نگرش های دفاعی خود را درباره زنان كنار بگذارند و آنها را متهم نكنند كه به طور دائم انتقاد می كنند و نق می زنند . مردان احتمالاً می توانند متوجه شوند كه زنان از بیان كردن حالت های روحی خود لذت می برند . زنان این كار را به منظور انتقاد از مردان انجام نمی دهند بلكه بیشتر برای بهبود رابطه و نزدیكتر كردن خود به همسرشان و احساسِ داشتن یار و همراه انجام می دهند . برای زنان بیان كردن حالت های روحی ، حتی احساسات منفی ، نوعی اثبات علاقه است.

تفاوت های روانی زنان و مردان:

از دهه ۱۹۵۰ به این طرف ، روانشناسی جدید خواسته است از تفاوت های زن و مرد بكاهد ؛ زیرا این تفاوت ها در گذشته ، اغلب برای مطیع كردن و به خدمت گرفتن زنان به كار رفته است . طبق آمار سازمان بهداشت جهانی در مورد ۶۱ جامعه ، تقریباً ۵۰ درصد زوجها طلاق می گیرند یا می خواهند طلاق بگیرند و این اتفاق معمولاً در سال چهارم یا پنجم زندگی مشترك آنها رخ می دهد . درصد ازدیاد طلاق بین سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۹۰ به ۳۰۰ درصد می رسد .
۵۹ درصد خصوصیات و رفتار زیست شناختی مردان و زنان یكی است. هر دو یك مغز ، یك بدن ، دو دست ، دو پا و ... دارند ، نفس می كشند ، غذا می خورند ،
می خوابند و ... .

اعتقاد به این كه تفاوت های ژنتیكی ، غددی ، هورمونی ، اندامی و ... نمی توانند روی روان و رفتار زنان و مردان اثر بگذارند ، كاملاً غلط و ضد علمی است . اگر روان شناسی تفاوت های دو جنس در قرن ۱۹ این اشتباه را مرتكب شد كه مرد را به عنوان جنس برتر شناخت تا بتواند زن را پایین بیاورد و او را فقط به نقش های معمولی بارداری ، تربیت فرزندان و تغذیه محدود كند ، این باور نیز می تواند كاملاً اشتباه و خطرناك باشد كه زن و مرد مشابه هستند . زن و مرد در حقیقت انسانند ، اما متفاوت . در كتاب ، " كشف كردن تفاوت هایمان " ، اثر ژورتانبنوم ، گفته شده است كه برای درك واقعیت چهار روش وجود دارد : فیزیكی ، احساسی ، عقلانی و روحانی . زنان به راحتی می توانند از یك روش به روش دیگر بروند اما مردان با روش فیزیكی و عقلانی راحت ترند . به عنوان مثال مردی كه غمگین یا شاد است این حالت ها را با رفتار ( فیزیكی ) خود نشان می دهد . به عبارت دیگر مرد به عمل ، ارجحیت می دهد . زن غم را احساس می كند و حتی می تواند بی دلیل احساساتی شود ، ولی درك این موضوع برای مر بسیار سخت است . زن به رابطه خود و محیط ، بیشترین ارجحیت را می دهد .

برای مرد ، هیجان بیانگر یك مشكل یا تعارض است ؛ پس به دنبال این هیجان می رود تا آن را از بین ببرد و آرامش روحی اش را دوباره به دست بیاورد . برای زن هیجان به صورت بهانه برای ایجاد ارتباط در می آید . زن می خواهد هیجان خود را بیان كند ، آن را با دیگران تقسیم كند و در مقابل ، هیجانهای دیگران را به دست آورد . وقتی زن هیجان خود را برای شوهرش تعریف می كند شوهر به طور خودكار فكر می كند كه خودش قسمتی از مشكل است ، او دلیل یا یكی از دلایلی است كه این هیجان را به وجود آورده است .

بنابراین اغلب به حالت دفاعی ، واكنش نشان می دهد . شوهر برای آن كه به زنش كمك كند تا هیجان او از بین برود ، به جستجو و پیدا كردن راه حلی برای مشكل می گردد . این كار موجب می شود كه زن فكر كند مرد می خواهد عیب او را جبران كند یا می خواهد همیشه حرف آخر را بزند ؛ زیرا مرد هیجان خود را به شیوه عقلانی و اندیشمندانه بیان می كند ، برای همین احساس می كند كه مورد حمله قرار گرفته ، و زن احساس می كند كه درك نشده است . یك متخصص در زبان شناسی اجتماعی برای درك این كه چرا مردان و زنان در ارتباط برقرار كردن این قدر مشكل دارند ، به تحلیل روش های مكالمه و گفتگو بین زنان و مردان پرداخته است. او نشان داده كه مردان به اندازه زنان حرف می زنند اما آنها در همان شرایط از همان موضوعها و برای همان هدف ها حرف نمی زنند . زنان برای ایجاد ارتباط و بیان حالت های روحی خود از زبان ارتباطی و صمیمانه ، استفاده می كنند . مردان از زبان برای انتقال اطلاعات و دریافت آن بهره می گیرند . برای مرد ، زبانِ عملكرد ابزاری دارد و برای حفظ استقلال به كار می رود . مردان از واقعیت های عینی و خارجی حرف می زنند ، در حالی كه زن از زندگی خصوصی خود برای استراحت و تجدید قوا در سكوت بهره می گیرند . مرد در جمع بیشتر حرف می زند ، مرد سخنرانی می كند و زن تظاهر می كند كه گوش می دهد ؛ زیرا برای زن زندگی خصوصی اهمیت دارد و نه موقعیت اجتماعی . به علاوه مردان تنها زمانی در جمع صحبت می كنند كه هر بار فقط یك نفر حرف بزند در حالی كه زنان وقتی بیشتر از یك صدا شنیده می شود ، راحت تر حرف می زنند . هنگام حرف زدن ، زنان معمولاً به دنبال تأیید شدن هستند ، در حالی كه مردان قدرت طلبی می كنند. زنان برای ارتباط برقرار كردن ، ناراحتی ها یا نگرانی های كوچك خود را تعریف می كنند ، مرد بیان ناراحتی ها یا نگرانی ها را به حساب سرزنش یا انتقاد از خود می گذارد .

با درنظر گرفتن این موضوع كه بین زنها و مردان تفاوت های زیادی وجود دارد (كه این تفاوت ها مكمل یكدیگرند).

مردان می خواهند كه زنان ، كمتر حرف بزنند ، فعالیت های بدنی بیشتری داشته باشند ، كمتر رمانتیك باشند ، كمتر فكر خود را به دیگران مشغول كنند ، به كارشان بیشتر مشغول باشند ، بیشتر منطقی باشند ، بیشتر در خانه بمانند ، كمتر حساس باشند ، خوش قول تر باشند و زودتر حاضر شوند .

زنان می خواهند كه مردان ، بیشتر حرف بزنند ، بیشتر عاطفی باشند ، فعالیت های بدنی كمتری داشته باشند ، بیشتر رمانتیك باشند ، وقت خود را كمتر به كار و بیشتر برای خانواده صرف كنند ، كمتر حسابگر باشند ، بیشتر به بیرون از خانه بروند و همدردی بیشتری نشان دهند ، كمتر عجله داشته باشند و به سلامت خود بیشتر برسند . با مقایسه یك به یك خواسته های زنان و مردان به نظر می رسد شاهد یك صف آرایی برای نبرد هستیم . نبردی كه در آن هر كسی ادعا می كند طرف مقابل او را دوست ندارد ؛ هر كس ،ادراك خود را به عنوان هنجار معرفی می كند كه باید دنبال شود . هر دو طرف خیال می كنند كه مسئله ، مسئله عشق یا اراده است اما نمی دانند كه تفاوت های ذاتی باعث به وجود آمدن این تفاوت ها می شود و دشواری ها را به وجود می آورد . باید تفاوت های زنان و مردان را شناخت و به آنها اهمیت داد نه این كه برای " هنجارسازی " جنس مخالف به كار گرفت . با این كار یكی دیگری را متهم نخواهد كرد كه صداقت ندارد یا نمی تواند ارتباط برقرار كند.

این قضیه كه شما بپذیرید، بحث و دعوا نیز بخشی از روابط شما با همسرتان را تشكیل می دهد، بسیار مهم است. همه ما در زمان و مكان های مختلف ممكن است...
18تکنیک کاربردی برای آشتی
بعد از این كه در بحث و دعوایی ناخواسته با همسر خود قرار گرفتید، توصیه های ارائه شده در این مقاله را به كار بگیرید تا بتوانید سریع تر آشتی كرده و آرامش را دوباره به روابط تان بازگردانید.
رفتار غیرعادی و عجیب
این قضیه كه شما بپذیرید، بحث و دعوا نیز بخشی از روابط شما با همسرتان را تشكیل می دهد، بسیار مهم است. همه ما در زمان و مكان های مختلف ممكن است رفتارهای متفاوتی از خود بروز دهیم. اما وقتی به نظر می رسد، بحث و دعوا جز این كه باعث انزجار و لطمه دیدن احساس شده و به رابطه سالم صدمه وارد می كند، فایده دیگری ندارد باید آن را متوقف كنیم.
اولین گام به سوی این هدف، این است كه بفهمید واقعاً سر چه چیزی در حال بحث كردن با یكدیگر هستید و دیدگاه متضادتان را تعادل ببخشید. بعد از آن شما می توانید تكنیك های زیر را به كار ببندید. اجرای بعضی از این تكنیك ها را باید خود به تنهایی بر عهده بگیرید و در بعضی دیگر، همكاری همسرتان نیز ضروری به نظر می رسد.
خودآگاه باشید
خودآگاهی و مسئولیت پذیری، اولین گام برای اجتناب از تضادها است. تقریباً غیرممكن است كه شما بتوانید همسرتان را بدون تغییر رفتار خود تغییر دهید. اما اگر رفتار خودتان را تغییر دهید، در اكثر اوقات واكنش رفتاری او نیز متفاوت خواهد بود.
- وانمود كنید كه بهترین هستید: اگر بی جهت لجبازی نكرده و كج خلق نباشید، به همسرتان حس خوبی را منتقل می كنید و او در بی نظیر بودن شما شكی نخواهد كرد.
- وجدان خود را در نظر بگیرید: در حال جر و بحث هستید، چون شما حاضر نیستید عذرخواهی كنید. مصالحه كنید یا ببخشایید. مطمئن شوید كه به دعوا فقط برای این كه غرور خود را نشكنید، ادامه نمی دهید.
- در مورد این كه آیا شما تحت تأثیر عوامل دیگری قرار گرفته اید یا نه؟ فكر كنید: نیروی عوامل و شرایط خارجی به هیچ وجه تخمین زدنی نیست. آیا شما خسته اید؟ در مورد چیزی نگرانید؟ یا از موضوعی ناراحت هستید؟

بچگی نكنید: آیا شما تمایل دارید، مثل یك بچه، بد عنق، بهانه گیر و لجباز باشید؟ یا مانند یك والد انتقادگر دائماً منت بگذارید، انتقاد كرده و یا سرزنش نمایید؟ یك فرد بزرگسال، آرام است، روی مسائل تمركز می كند، گوش می دهد و مذاكره می كند.
- احساسات خود را كنترل كنید: همسر شما نمی تواند به شما القاء كند كه چه احساسی داشته باشید. احساسات شما تحت نظارت و كنترل خود شما است. اگر عصبانی هستید بگویید: من عصبانی ام به این علت كه ... نه این كه فقط بگویید: تو مرا عصبانی كردی.
بهبودسازی روابط
داشتن ارتباطات مناسب برای برقراری آرامشی دوباره، بسیار حیاتی و مهم است. اغلب دعواهایی كه مرتب تكرار می شوند، فقط به این دلیل است كه یكی از همسران یا هر دوی آنها، احساس می كنند طرف مقابل حرف هایش را نمی شنود و یا به آن اعتنا نمی كند. تكنیك های زیر ضمن این كه، شانس مورد توجه قرار گرفتن شما را توسط همسرتان، افزایش می دهند، به شما نیز كمك می كنند به همسرتان نشان دهید، به او توجه دارید و به حرف هایش اهمیت می دهید.
- گوش كنید: این مهمترین بخش برای داشتن ارتباطی خوب و مناسب است. به حرف های همسر خود بدون حدس و گمان و قضاوت، گوش دهید.
- كنكاش كنید: سؤالاتی بپرسید برای این كه مطمئن شوید، منظور حرف های همسر خود را به درستی فهمیده اید.
- توضیح دهید: این نوع دیگری از كنكاش است. برای این كه در جهت درك دیدگاهتان، به همسر خود اطلاعات بیشتری بدهید، آماده باشید. توقع نداشته باشید كه او ذهن شما را بخواند.
- تأكید كنید: خود را به جای همسرتان قرار دهید. حدس بزنید كه او چه احساسی دارد و بگذارید او بفهمد كه شما به او توجه دارید. مثلاً بگویید: «می دانم كه الآن چقدر ناراحت هستی؟»
- به طور گویا بیان كنید: بگویید، منظورتان چیست و آنچه می گویید چه معنایی دارد. واضح و آشكار سخن بگویید و نكته گویی كنید.
- لبخند بزنید: شاید ذكر این راهكار در حین دعوا عجیب به نظر برسد. اما شوخی كردن و لبخند زدن راهكار بسیار نیرومندی جهت توقف و پرت شدن مسیر دعوا است.
- خشم خود را كنترل كنید: عصبانیت نیز نیرویی است كه به ما كمك می كند تا بتوانیم به خواسته های خود برسیم. اما اگر عصبانیتتان به حدی است كه از بحثی اصولی و عاقلانه جلوگیری می كند، سعی كنید بحث خود را متوقف كرده و از راهكارهای زیر استفاده كنید.
تكنیك های برقرارسازی ارتباط
- از بزرگترها جهت پادرمیانی كمك بگیرید: می توانید برای جلوگیری از ادامه دعوا از كسی كه با شما همفكر است جهت پادرمیانی كمك بگیرید. شما تعجب خواهید كرد كه ادب و منطق با هم چقدر مؤثر واقع می شوند.
- واژه های مناسب به كار ببرید: قبول كنید، كلماتی كه در زمان بحث و زمانی كه هر دوی شما بیش از حد احساساتی هستید به كار می برید، بسیار مهم اند.
- منطقی باشید: سعی كنید تكنیك های حل مسئله را فرا بگیرید تا بتوانید مشكل خود را به طور منطقی حل كنید.
- مخالفت طرف مقابلتان را بپذیرید: گاهی اوقات این راهكار آسان تر است. همه دعواها نیاز به برنده و بازنده ندارد.
- به صورتی مؤثر و ثمربخش بحث كنید: سعی كنید در هر مكان و هر زمانی این راهكار را به یاد داشته باشید. هر بحثی اگر نتیجه ای داشته باشد كه توسط همسران مورد توجه قرار گیرد، راهكاری است برای جلوگیری از وقوع بحثی مشابه.
- نوبت حرف زدن را رعایت كنید: به طرف مقابلتان نیز فرصت برای حرف زدن بدهید و نوبت خود را حفظ كنید. در این صورت است كه بحث تا بهبود روابط ادامه می یابد.

گوش ندادن به حرفهای یکدیگر، یک علامت خطر در زندگی زناشویی است
شری و باب استریتف :وقتی یکی از شما یا هردو به حرفهای هم گوش نمی‌دهید، بدانید که در زندگی زناشویی مشکلی بوجود آمده است. اگر این گوش ندادن ها ادامه یابد، زندگی شما به خطر خواهد افتاد. مشکل گوش نکردن در زندگی مشترک ‌می‌تواند به این دلیل باشد که موضوعی همسرتان را ناراحت ‌می‌کند؛ یا روش انتقال مطلب توسط شما اشکالی دارد و یا هردو!

روش شما در انتقال مطالب:

برای گفتن مطلبی ساده، بیش از حد توضیح ‌می‌دهید؟! پرگویی یک طرفه همیشه خسته کننده است. نکته را دریابید!
صحبت کردن را فقط حق انحصاری خود ‌می‌دانید؟! به همسرتان نیز فرصت حرف زدن بدهید.
اگر سابقا" راجع به موضوعی حرف زده اید که از نظر همسرتان تنش زا، آزار دهنده، تهدید کننده، توهین آمیز یا بی ادبانه بوده طبیعتا" او در شروع تکرار این مطلب، با گوش نکردن به حرف شما حالت دفاعی به خود خواهد گرفت. این گونه حرفها را تکرار نکنید.
اگر عادت به طفره رفتن و حاشیه گویی داشته باشید، همسرتان صحبت شما را قطع خواهد کرد و خواهد گفت: " حاشیه نرو، اصل مطلب را بگو!"
اگر روش شما در حرف زدن شبیه به سخنرانی ، موعظه و بازجویی است ، همسر شما ترجیح ‌می‌دهد به سخنرانی ها و بازجویی های شما گوش ندهد. هرگز در زندگی زناشویی مثل استاد دانشگاه یا یک وکیل مدافع حرف نزنید.
ممکن است در حرف زدن خیلی کلی نگر و مطلق گرا باشید. استفاده از لغاتی چون همیشه، هرگز و دائما" ‌می‌تواند باعث شود که همسرتان به حرفهای شما گوش ندهد. این لغات را در حرف زدن با او فراموش کنید.
ممکن است وقت مناسبی را برای حرف زدن انتخاب نکرده باشید. مثلا" وقتی همسرتان خسته است، فکرش مشغول چیز دیگری است، درگیر یک پروژه است، تلویزیون تماشا ‌می‌کند یا مشغول کار با کامپیوتر است به حرفهای شما گوش نخواهد کرد. بهتر است اول بگویید : " ‌می‌خواهم مطلبی را به تو بگویم، الآن ‌می‌توانی گوش بدهی؟" اگر گفت : " الآن نه " ، اخمهایتان را در هم نکشید.
تکرار هر موضوعی که قبلا" مفصلا" در مورد آن حرف زده اید، باعث ‌می‌شود همسرتان به آن بحث گوش ندهد. به میان کشیدن بحث های قدی‌می‌و موضوعات تکراری را کنار بگذارید.
همسر شما قطعا" از اعتراضات، گلایه ها، نالیدن ها و منفی بافی های مکرر شما خسته خواهد شد. سعی کنید بیشتر مثبت اندیشی کنید.
شاید شما هم به حرفهای همسرتان گوش ن‌می‌دهید. این مهارت را در خود نیز بررسی کنید.

مسائل شخصی همسر شما:

ممکن است همسرتان به موضوعی که شما دربارۀ آن حرف ‌می‌زنید هیچ علاقه ای نداشته باشد. از او بپرسید که دوست دارد راجع به چه چیزی با هم حرف بزنید.
ممکن است همسرتان از صمیمیت بیش از حد واهمه داشته باشد.
ممکن است او با آنچه که شما ‌می‌گویید مخالف باشد و در عین حال نتواند به راحتی مخالفت خود را ابراز کند.
ممکن است همسرتان در طول آن روز به حرفهای افراد زیادی گوش داده باشد، و ظرفیت شنیداری او تکمیل شده باشد. سعی نکنید به زور ظرفیت او را بالاتر ببرید.
اگر مرتب همسر خود را نصیحت و موعظه ‌می‌کنید، ممکن است طرف مقابل پیش خود فکر کند که او همۀ اینها را خوب ‌می‌داند و خودش ‌می‌داند که باید چکار کند.
شاید همسرتان عادت " شتاب ذهن" داشته باشد و از آنچه که شما ‌می‌گویید جلوتر رفته و مشغول آماده کردن پاسخ باشد.
گاهی همسرتان پیش داوری کرده و حدس ‌می‌زند آنچه را که ‌می‌خواهید بگویید زیاد مهم نیست.
گاهی ‌می‌تواند فکر کند اگر حرف شما را نشنود، آن موضوع به خصوص منتفی خواهد شد.
شاید عمدا" نمی‌خواهد به حرفهای شما گوش دهد.
شاید همسر شما فقط از یک قسمت از مغز خود برای شنیدن استفاده ‌می‌کند. دکتر جوزف لوریتو ‌می‌گوید : "تحقیقاتی که در این زمینه در آمریکا انجام شده نشان ‌می‌دهند که مردها فقط با استفاده از یک نیمکرۀ مغز خود ‌می‌شنوند در حالیکه زنها از هر دو نیمکره استفاده ‌می‌کنند....او خاطر نشان ‌می‌کند که، این امر لزوما" به این معنا نیست که زنها شنونده های بهتری هستند. بلکه از نظر فیزیولوژیکی، زنان برای شنیدن به هر دو نیمکره نیاز دارند و البته به همین دلیل است که آنها ‌می‌توانند همزمان به دو بحث متفاوت گوش کنند."
ممکن است همسر شما با آنچه که شما ‌می‌گویید مخالف باشد ولی نتواند به راحتی مخالفت خود را ابراز کند، بنابراین راه ساده تر که همان گوش ندادن است را انتخاب ‌می‌کند. فضا را برای مخالفت همسر خود نیز آماده کنید!
شاید همسر شما فطرتا" توان تمرکز طولانی مدت را ندارد. دکتر کارتا ریگر ‌می‌گوید : " میانگین مدت تمرکز در بزرگسالان فقط 7 دقیقه است. " به این ترتیب لازم است هر چند دقیقه یکبار یک فرصتی را سکوت کنید و سپس دوباره ادامه بدهید. به همسرتان اجازه بدهید که اگر نکتۀ مبهمی‌ را متوجه نشده در مورد آن از شما سوال کند.
شاید وقتی شما مشغول حرف زدن هستید، عوامل مختلفی حواس او را پرت ‌می‌کنند. اگر موضوع حرف شما خیلی مهم است، این عوامل را حذف کنید...مثلا" تلویزیون را خاموش کنید یا تلفن را از پریز بکشید و...
گاه همسرتان ترجیح ‌می‌دهد که به حرفهای شما گوش ندهد تا از یک دعوا و مشاجره جلوگیری کند.
ممکن است همسرتان حرفهای شما را شنیده باشد اما با آنها مخالف باشد یا مایل نباشد آنچه را که شما از او ‌می‌خواهید را انجام دهد و به جای " نه " گفتن ترجیح ‌می‌دهد وانمود کند که به حرف شما گوش نمی‌داده است.

از بیان جملاتی که ممکن است به خشم او بیشتر دامن بزند خوداری کنید. سکوتی رابرقرار کنید، وضع آرامی را به خود بگیرید و با صدائی آرام صحبت کنید...

1.هنگامی که خشم خود را بر ملا می‌سازد به حرف هایش گوش کنید و بگذارید هر چه می‌خواهد به زبان بیاورد.
2.با ارائه رفتاری مشابه وضعیت او را همچون آینه منعکس کنید. به این معنی که اگر نشسته شما هم بنشینید .اگر او ایستاده شما هم بایستید.
3.پس از آن که او هم عقده‌اش را خالی کرد به او اجازه دهید که این برخورد را تمام کند.
4.فکر خود را به او تلقین و به او اعتراف کنید که حق دارد عصبانی باشد.
5.وضعیت او را تائید کنید و تائید خودتان را از او به عنوان اینکه رفتارش را درک کرده‌اید به او ثابت کنید.
6.از بیان جملاتی که ممکن است به خشم او بیشتر دامن بزند خوداری کنید.
7.سکوتی رابرقرار کنید، وضع آرامی را به خود بگیرید و با صدائی آرام صحبت کنید به وی کمک کرده تا مشکل را برطرف کند تا به این ترتیب آن وضعیت مجددا رخ ندهد. 8.از او بخواهید که مشکلات پیچیده‌تر را به صورت مکتوب بازگو کند و شما نیز وقتی را به منظور حل مشکل او درنظر بگیرید.